Samenvatting,

Door mijn andere belevenissen heen speelde ik ook jaren in verschillende bandjes. In dit korte verhaal een inkijk hoe het echt nou allemaal gaat in een gezelschap van totaal verschillende mensen die op een podium hun door gevoel van samenhorigheid totale anderen zijn. Een Ebook short story.

De Auteur,

Bart Hoorenbeck

Trailer van dit boek.

1979-1981

De manager woonde in Middenmeer en was tevens de manager van de band die ik bewonderde, een succesvolle hardrockband. Ze waren op zoek naar een andere bassist voor hun formatie, en ik besloot me (dapper) aan te melden voor een auditie dag in een sporthal in Middenmeer. Toen ik daar aankwam, zag ik buiten al een grote touringcar staan die werd verbouwd.

In de hal werd ik opgevangen door de manager, die me naar een plek in de zaal verwees en zei dat ik daar moest wachten tot ik aan de beurt was. Ik merkte dat er nog zo’n vier bassisten waren die ook auditie kwamen doen. Op het podium stond een gitarist die de leiding had. Een voor een werden de andere bassisten afgewezen, en toen was het mijn beurt. Ik was behoorlijk zenuwachtig, want dit was een grote kans voor mij, een enorme stap voorwaarts.

Ik stapte het podium op, iedereen keek natuurlijk. De leider begroette me en vroeg naar mijn naam. “Bart,” antwoordde ik, terwijl ik mijn basgitaar aansloot. Hij stelde zichzelf voor als Bas en vroeg: “Kun jij ‘Going Home’ van Ten Years After spelen?” Ik knikte en zei: “Zeker, dat staat in A, toch?” Hij lachte en zei: “Ja, je hebt het goed gehoord.” De band begon te spelen, en ik speelde mee. Het klonk geweldig. Tijdens het tussenstuk lieten ze mij, de gitarist en de drummer even gaan. Toen riep de leider plotseling: “Stop, stop!” Ik dacht dat het voorbij was, maar hij vroeg: “Waar heb je zo leren spelen?” Ik antwoordde: “Gewoon, ik speel alles uit mijn hoofd, zonder lessen. Vandaar…” Hij lachte en zei: “Wij doen hier ook alles uit het hoofd. Welkom bij de band!” Pfff, dat was even spannend, maar ik had het gered!

Nadat ik naar mijn plek in de zaal ging, waren roadies aan de slag met opruimen. Het was een luxe om vier roadies te hebben die alles spullen opstelden – iets wat ik nog niet eerder had meegemaakt.

De band kwam naast me zitten en stelde zich voor:

Drummer Andre: Een conservatoriumgeschoolde muzikant – slik!

Bas, de gitarist: Ook een fan van Van Halen en Deep Purple, en hij speelde hun nummers moeiteloos.

Theo, de toetsenman: Een zelfgemaakte topper, zeer bedreven op piano, orgel (zelfs een oude Hammond met roto-kast) en synthesizer.